"Mów dalej, wszystko jest ważne. Mów tak, jak myślisz. Mów także o wszystkich wątpliwościach, jakie przychodzą ci do głowy. Mów dalej." — Zdzisław Beksiński

Jak mi tam
przyzwyczajam się
roweruję
jem Szwajcarskie jedzenie w English Chat Clubie
obieram 30 kiełbas (z zerowym lub nawet ujemnym seksualnym podtekstem)
uczę się reagować na dzieciaki w świetlicy chcące mnie zdenerwować ciągłym powtarzaniem "Motherfucker", mimo, że nie wiedzą, co to znaczy
jeżdżę do Budapesztu marznąć w centrum, trząść się w autobusie, wydawać miliony złotych monet na komunikację miejską (och jeju jak drogo!), rozmawiać po słowacku (nie znam słowackiego), pić herbatę z mlekiem (całkiem nowy wszechświat), głaskać koniki, próbować kupić bilet do domu na święta (bez sukcesu, świat przeciwko mnie), głosować w ambasadzie, wskazywać drogę, jeść burgera i kwadratowe donuty (tudzież doughnuty) i wracać po ciemku do Kecskemetańskiego domu, bo w miasteczku jakoś mniej samotnie niż w mieście.
jesień piękna na tych Węgrzech (naprawdę!)
A ja jeszcze nie jestem naprawdę chora ale brakuje mi naprawdę niewiele, więc czuję się źle, nie myślę najlepiej, połową mózgu oglądam pół-mądre rzeczy, czytam jednym okiem mądre rzeczy, i popycham umysł siłą woli do przodu, niech się uczy i rozwija, oh żeby już ten weekend przyszedł, to się położę i wygrzeję choróbsko bez wstawania przez trzy noce!

I proszę, jest notka jak należy, nikt mi teraz nie zarzuci, że zostawiam bloga leżącego z takim depresyjnym wpisem. Aaaaa psik!

Dobranoc i na zdrowie!